موقعیت محیطی این دانشکده فنی به گونه ای است که اغلب دانشجویان آن با مشکلاتی همچون سختی رفت و آمد، عدم امنیت راه و جاده از لوث حیوانات وحشی و زورگیران، عدم امکانات رفاهی، نبود اینترنت مناسب برای استفاده دانشجویان و عدم حضور پزشک یا مرکز امدادی برای مواقع ضروری روبرو هستند. می توان گفت که این مرکز آموزشی به همراه دو خوابگاه دانشجویی در نقطه ای واقع شده است که اطراف آن را دشت و بیابان به همراه کانل آبی که آب مورد نیاز زمین های کشاورزی استان قزوین را تأمین می کند، فرا گرفته اند.

تمامی این شرایط دست به دست هم داده اند که هر از چندگاهی اتفاقی ناگوار، موجی از ناامیدی و نارضایتی را در بین دانشجویان دانشکده فنی و حرفه ای شهید بابایی ایجاد کند. حادثه شامگاه شنبه نیز که حادثه ای مشابه آن در سال 91 رخ داده بود باعث شد تا دانشجویان دانشگاه با تجمع در مقابل دفتر ریاست دانشگاه به وضعیت نابسامان این منطقه و بی تدبیری مسئولین اعتراض کنند.

شاید در نگاه اول پیام قبادی، دانشجوی سنندجی که در خوابگاه دانشکده شهید بابایی ساکن بود را به دلیل ورود به منطقه ممنوعه مورد سرزنش قرار داده و مقصر اصلی را این دانشجو بدانیم؛ اما با تحلیلی جزئی به این نتیجه می رسیم که یک جوان دانشجو که از غرب کشور برای تحصیل به مرکز کشور می آید و برای مدتی طولانی به دور از خانواده خود قرارداست زندگی کند، نیاز به تفریح و استراحت دارد و همانطور که گفتیم این مرکز آموزشی به جز زمینی خاکی که برای بازی فوتبال در نظر گرفته شده است، هیچ امکانات تفریحی و ورزشی برای دانشجویان ساکن در آن در نظر نگرفته است. با این تفاسیر یک جوان دانشجو که در میان انبوه درس ها به دنبال کمی استراحت است سعی دارد به ساده ترین تفریح روی بیاورد و پیام قبادی هم شنا و آب‌تنی در کانال انتقال آب قزوین را را انتخاب کرده بود.

اما در حادثه مشابهی که سال 91 در مقابل همین دانشگاه برای یکی دیگر از دانشجویان رخ داده بود، دانشجوی مرحوم تنها در حال عبور از کنار کانال آب بوده و قصد هیچ شیطنتی نداشته و در حین عبور از حاشیه کانال با لغزیدن پایش به درون کانال آب پرتاب شده و جان خود را از دست داد؛ در هر دو حادثه دانشجویان در حالی که بیش از سی دقیقه در مقابل چشمان دوستانشان برای رهایی از فشار کانال آب دست و پا می زده اند، جان خود را از دست می دهند، در حالی که چنانچه با ابتدایی ترین امکانات امداد و نجات و حتی یک طناب ساده نیز نجات این دانشجویان محقق می شد.

از طرفی دیگر موقعیت مکانی و محیطی دانشگاه و خوابگاه دانشکده شهید بابایی نجف آباد باعث شد تا خودروهای آتش نشانی و امدادی پس از 40 دقیقه از تماس دانشجویان با مرکز فوریت های آتش نشانی به محل حادثه برسند.

در همهمه دانشجویان معترض به وضعیت نابسامان این دانشگاه فنی و حرفه ای و کمبود امکانات آن به سراغ طالبی مسئول امور دانشجویی دانشگاه شهید بابایی که یکی از کارمندان قدیمی دانشگاه است می رویم و گفتگویی کوتاه با وی می کنیم؛ طالبی در پاسخ به این سؤال که چرا ریاست دانشگاه تا کنون اقدام به انتقال خوابگاه دانشجویی از چنین محیطی ننموده است، گفت: این دانشکده از سال 1371 با وقف این زمین و با کمک مالی علی اصغر قدس در روستای نجف آباد قزوین ساخته شد و از سال 71 تاکنون دانشکده به تدریج با ایجاد دو خوابگاه و کارگاه های آموزشی، سعی بر ارتقای سطح آموزشی این مرکز آموزشی داشته است.

وی با اشاره به اینکه تا کنون بحثی در مورد انتقال خوابگاه دانشجویان به داخل شهر قزوین بیان نشده بود، گفت: امروز و با رخ دادن این حادثه دانشجویان با اعتراض به ما اعلام کردند که خوستار تغییر مکان خوابگاه خود هستند و ما باید این طرح را بررسی کنیم، در حال حاضر با مخارج سنگینی که از یک سال گذشته برای تعمیرات اساسی در خوابگاه ها اختصاص دادیم، بودجه ای برای خرید ساختمان جدید در شهر به عنوان خوابگاه دانشجویی در اختیار نداریم.

مسئول امور دانشجویی دانشکده فنی و حرفه ای شهید بابایی در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه پس از حادثه سال 91 چرا دانشکده امکانات و تمهیدات ایمنی لازم را برای مواقع اضطرار در نظر نگرفته است، اذعان داشت: ما برای امنیت دانشجویان اقدامات بسیاری انجام داده ایم اما در این حادثه که وسایلی ابتدایی همچون طناب در اختیار حراست دانشگاه نبود به ما باز می گردد و ریاست دانشگاه مسئولینی که در این حادثه کم کاری داشته اند را توبیخ خواهد کرد. البته ما وظیفه داریم تا یک پزشک را به طور ثابت در محیط قرار دهیم تا برای مواقع ضروری وارد عمل شود و ما در این زمینه کوتاهی کرده ایم.

وی با بیان اینکه مشکل عمده و اصلی دانشجویان دانشکده فنی شهید بابایی نجف آباد سختی رفت و آمد و امنیت راه است، گفت: در موادر متعددی دانشجویان در راه دانشکده با زورگیران مناطق اطراف مواجه شده و اشیا و لوازم قیمتیشان را به سرقت برده اند. از طرفی هم وسایل نقلیه عمومی که برای حمل و نقل دانشجویان تا دانشکده در نظر گرفته شده است بسیار نامناسب بوده و در صورتی که تعداد دانشجویان کم باشد حاضر نیستند تا آن ها را تا مقابل دانشکده برسانند.

طالبی ادامه داد: بر همین اساس ما بارها مراتب درخواست خود را به استانداری، اداره راه و شهرسازی قزوین و دانشگاه فنی کشور اعلام کرده ایم اما تاکنون به نتیجه مطلوبی دست نیافته ایم. موقعیت مکانی دانشکده به گونه ای است که اگر از پشت دانشکده جاده ای به طول 800متر بسازیم می توانیم راهی مجزا برای تردد آسان تر دانشجویان ایجاد کنیم که البته دستور وزیر راه را در دولت قبل نیز برای این کار گرفتیم اما متأسفانه اداره راه و شهر سازی قزوین دستور وزیر را اجرایی نکرد. متأسفانه معضلی که امروز اجازه مرتفع شدن مشکلات دانشکده را نمی دهد، شانه خالی کردن سازمان هایی همچون اداره راه و شهر سازی، اداره آبفا، مخابرات و استانداری قزوین از زیر بار مسئولیت هایشان است.

این تنها دانشکده در کشور نیست که با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند اما باید توجه داشت که در شرایطی که فشارهای خارجی و تحریم ها بر جمهوری اسلامی ایران هر روز افزایش می یابد، جامعه نیاز به نیروهای متخصصی است که صنعت و تولید ملی کشور را رو به گسترش و رشد هدایت کنند. دانشگاه ها و مراکز فنی و حرفه ای محلی است که باید این نیروها را در آن پرورش یابند و چنین بی توجهی هایی نه تنها موجب ناامیدی نیروهای صنعت کشور از فعالیت در بخش های صنعتی می شود، بلکه زمینه را برای کاهش روی آوردن به رشته های فنی فراهم می کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: